Kamptan sonra, en şaşırdığım farkındalık: Marketing amaçlı söylediğini düşündüğüm „kendini sevmek“ durumunun düşünce veya istikrarlı bir performans değil bir his oldugunu anladım.
Hissetmenin de ne oldugunu ilk defa üzerinde uzunca düşünmeden, seansta „sadece“ hissettim. Romantik bir itirafmış gibi duran durumun en basit açıklaması: Aslında kendini sevme durumunu ilk defa hissettim ve bu beni her insanla ortak olan bir sevgi hissine götürdü. Kamptaki herkese çok özel, hassas bir iş yaptıkları ve bunun farkında oldukları için çok teşekkür ederim.

YOL'DAN sonra nasılım? Kendimi her geçen gün biraz daha sakin,dingin ve huzurlu hissediyorum. Sadece kendimle baş başa kalabilmenin mutlugunu yaşıyorum. En güzel etkisi bende bu oldu🙏 Artık kimsenin ne düşündüğü, ne yaptığı ile hiç ilgilenmiyorum. İşte bu durum en büyük huzuru yasatiyor bana... Dönerken içimde müthiş bir korku vardı ya yapamazsam ya olmazsa diye çok tedirgindim. Ama aksine gün geçtikçe IYILESIYORUM. İyiyim hemde hayatım boyunca olmadigim kadar iyi🙏 Siz iyi ki varsınız, iyi ki yolumuz kesişti ve bu dönüşümü başlatmamda bana YOL gösterdiniz, arkadaş, dost, kiymetlim oldunuz ❤

Hayatımın beni çok zorladığı bir dönemde iyi ki hayat sizleri karşıma çıkardı, iyi ki sizlerle karşılaştım ve iyi ki YOL kampına katıldım, yaşadıklarımın tarifi yok. Kampa katılmak hayatımda şimdiye kadar almış olduğum en muhteşem kararlardan biriydi. Hepinizin emeklerine ve güzel yüreklerine sağlık :) Yaşamı hissetmeye, gerçekten derinden hissetmeye başlamak ne kadar harika bir şeymiş :) Kendime izin vermek, hayatın içerisinde koşmadan, telaşsız, acele etmeden, sakin bir şekilde de var olabilmek ve bu şekilde de ilerleyebileceğim bilgisi çok iyi geldi. Ne kadar zihnimde yaşadığım, zihnimin hapishanesinde dönüp dolaşıp aslında kendi sınırlarımı daraltmış olduğumu fark ettim. Aylardır kendi üzerimde çalıştığım için aslında bunun farkındaydım fakat kamptaki fark edişim çok daha derinden oldu. Meğer benim gerçeğim sandığım halim aslında zihnimden gelen yanıltmacalarmış. Sıkışıklıklarım çözüldüğünde ve gerçekten derinden nefes alabildiğimde gerçekten yaşamanın ne demek olduğunu hissettim. Anlarımın içinde olmaya, yaşamı hissetmeye, bir çocuk saflığında hayatı yeniden keşfetmeye karar verdim. Gerçekten yaşamaya karar verdiğinde hayat mucizeye dönüşüyormuş. Bugün dünyanın sonu gibi görünen bir bitişin aslında yeni bir başlangıcın habercisi olabileceğini, yaşadığım olaylardan öğrenecek şeylerim olduğu için onları yaşadığımı, bana ne kadar çok şey öğrettiklerini, hayatın bizim için hazırladığı yeni bir yolun hep var olduğunu, aydınlıkların aslında en derin karanlıklardan sonra geldiğini kampta çok iyi anladım. Böyle güzel deneyimler yaşamama, kendi özümle buluşmama vesile olduğunuz, hayatıma dokunduğunuz ve aydınlattığınız için çooook teşekkür ederim. İyi ki varsın canım kendim ekibi, Her birimizin anlamlı yaşamları olması dileğimle ♥♥♥♥ Sizi çok seviyorum, hayatta her şeyin güzel gönüllerinizce olmasını dilerim. ♥♥♥♥♥

Nefes Kampı sonrasında Nefes Koçluğu alanı, derinleşmekten korktuğum bir gelişim süreciydi. Ben kimim ki, kime ne yol göstereceğim anlayışına sahiptim. İçten içe merak ediyordum, bir yandan iş hayatıma parelel zaman ayıramam ya da öğrenir ve yapmazsam diyerek kendime engel koymaktaydım. Bir an ve bir günde karar verdim. Uçaktan atlamak istedim ve nefes farkındalığı ile hayatta ilerlemeye niyet ettim. Eğitimi ve süreçlerimi tamamladım, şu an seanslara başlayan bir nefes koçu olarak, madalyonun diğer tarafına hakim olmak paha biçilmez. Her bir seansta danışanılarımla birlikte yol alabildiğim için şanslıyım. Kendime yaptığım bu özel yolculuk için kendimi yürekten tebrik ediyorum. Hayatlarında gerçek bir farkındalık yaşamak isteyen cesur canlara can olmaya, nefesi daha tutkuyla yaşamaya ve yaşatmaya niyet ettim. Nefes Koçu olmak için yapmanız gereken ya da sahip olmanız gereken hiç bir şey yok, nefesin büyüsüyle o heyecanı yeniden canlandırmak için nefis bir kaynak var. O kaynak özünden gelen aşk, aşkı dinle ve kendine bu fırsatı ver! Bu yol bambaşka ve denemeye değer 🙏🏻 Şebnem Hocam, Emrah Hocam ve Sevgi Hocamızın liderliğinde iliklerimize işleyene kadar anlatan ustaların ve Canım Kendim’in bir parçası olmaktan ötürü gurur duyuyorum. 

Hepimiz her gün uyandığımızda, kendimize yeni bir ben seçiyoruz. Ben bugün kimim? O kadar farkında olmadan, idrakten uzak benlikler seçmişim ki kendime, seçtiğim halimle kavgadaymışım hep. Hayatımda ilk kez, hiç plan yapmadan ve sorgulamadan hiç tanımadığım bir sesin çağrısına uyarak gittim aslında bu kampa. İyiki dinledim o sedi, iyiki girdim bu Yol'a. Kendimi gördüm, sevdim, affettim, teşekkür ettim. Yıllardır hep biraz nefes almak istediğimi ama hiç alamadığımı orda alınca farkettim. Panikatak anlarımın sadece nefes almaya ihtiyaç duymak olduğunu ilk seansta idrak ettim. Bu yolda bana rehberlik eden, sabah uyandığımda aldığım kocaman nefes ile yolda olmaya ve en iyi halimi seçmeye rehberlik eden başta koçlarımız Şebnem, Emrah ve Sevgi hocama, tüm canım kendim ekibine, bana 4 gün boyunca beni gösteren tüm Yol arkadaşlarıma sonsuz teşekkür ederim.

Dört günlük NEFES kampı sonrası eve döndüğümde herkes nasıl geçti diye soruyordu. Klasik bir söylem olan anlatılmaz yaşanır cümlesinin ardından hep şöyle dedim; Çok aç olduğunuz bir anda karşınıza nefis bir yemek getirsele, afiyetle yedikten sonra ruhunuz, bedeniniz bunun hazzı ile doydu ve gevşediniz. Tadı damağınızda kalan bu yemeği düşündükçe hissettiğiniz hazzı düşünün, işte onun gibi l Öyle güzeldi ki; yemekten yorulduğunuz halde devam etmek, o lezzeti  bırak istemiyorsunuz diye anlattım. Çok nefes aldım . Her alış ile göğüs kafesim büyüdükçe oraya sevgi doldurdum. Şükürlü anlarımda kalıp, Gözyaşlarımı verdim. Sizi seyrettikçe kendimde, Şebnem’in enerjisini, Emrah’ın yalınlığını, Sevgi’nin disiplinini, ibrahim’de ki güveni gördüm. Başka gözlerde kendimi gördüm. Korkularımdan korktum. Sınırlarımı zorladım, koştum. Önce yok oldum, sonra küçük kız çocuğu Gül’ ün elinden tutum bu güne getirdim. O güzel sofradan kalkıp  döndüğümde nasıl olacak diye merak ediyordum . Rıtuelleri yapmaya çalışsam da oradaki gibi tam konsantrasyon halini yakalayamadım. Tasavvuf ile ilgili aldığım notları temize geçtim. Nefes çalışmaları sonrası hissettiklerimi yeniden okudum. Bazı şarkıların sözlerini, bazı kitaplardaki cümlelerin başka anlamlar taşıdığını farketmeye başladım. İçim neşe ile doldu, kamptan önce hep anlamlandıramadığım, takıllı kaldığım düğümler çözülmeye başladı. Daha çok yol var biliyorum. Henüz işe ve istanbul’a dönmedim. Kamp sonrası biraz böyle olmakta iyi geldi. Gerçek yaşam derdim eskiden o iş hayatına şimdi hangisi gerçek bakıyoruz birbirimize… Adım atmama vesile olduğunuz için HEPİNİZE AYRI AYRI çok teşekkür ederim.

Eyvah evim kirlendi oysa yeni temizlemiştim. Çocuklar en sevdiğim vazomu kırdı cok üzüldüm. Kek kabarmadı, yemek yandı, yan komşu bana kızmış, evde eksikler varmış, mobilyayı misafirin oğlu çizmiş... Ufff bi' dünya bahaneler. Öfkelenmek sınırlenmek için ya da kendini üzmek için ne çok sebep var. Canım kendim, ben seni hiç mi sevmedim? Oysa seni sevmek için ne kadar çok sebep var. Sağlıklı bir kalp, mutlu bakan bir çift göz, hissetmek için ellerim, yürümek için ayaklarım, her gün şükür etmek için binlerce sebebim var. Tabii canım kendim demek ne kadar kolaymış. Sadece gör aynaya bak da, derine en derine ne kadar mutlu gozler var. Onları ağlatma sev. O göz, o kalp seni mutlu etmek için var. Artık görüyorum. 🙏 Etrafımdaki canlara bakıp bir zamanlar benim yaptığım öfke nöbetlerimin ne kadar boş olduğunu biliyorum. Uzatılan bir elim var tutmak isteyene çok şükür. 🙏

Yol kampı uzun zamandır katılmayı istediğim çok özel bir deneyim idi. Okuduğum bir çok kitabın özeti gibiydi. Sevgili Emrah, Şebnem ve ekibiniz bizi çok özel hissettirdi. Oyunlar bizi çocukluğumuza götürdü. Kah ağladık kah güldük. Yemekler de çok güzeldi. Doğa muhteşemdi. Eğer bir hediye vermek ya da almak isterseniz Yol Kampı derim. Çok öpüyorum. Şimdiden özledim. Sevgi ve Şifa ile kalın.

Yolumu, kendimi 2 yıl sonra tekrar buldum. Hem de kelimelerle tarifsiz bir güzellikle… Kendimi çok daha sakin ve akışta hissediyorum. “Ben böyle değildim” diye diye geldim Çeşmeköy’e. Kimdim hatırladım. İyi ki geldim. İyi ki güvendim. Yine görüşeceğiz Sevgi ve selamlarımla ❤️

Nasıl anlatılır, nerden başlanır bilmem ki? Canım Kendim ekibiyle
2020 Eylülünde ilk Yol Kampı'yla başlayan yolculuğum 2021 Kasımı'nda sonlanan ilk Nefes Koçluğu eğitimiyle güçlenerek devam ediyor.
Çok mu zor, yapabilecek miyim v.b. zihnimde deli sorularla kimi zaman gülerek kimi zaman ağlayarak eğitimi tamamladım şükür🙏🙏
Şu an içimde yol arkadaşlarımın ve eğitmenlerinin özlemi ve  nefesine aracılık edeceğim canlarla buluşacak olmanın heyecanı var.
Eğitim süresince eğitmenlerimizden sağnak yağmur gibi akan bilgilerden şaşkına dönmüş olsam da bilgiler her geçen gün daha da anlam kazanıyor ve ihtiyacım olan zamanda imdadıma yetişiyor.
Nefes koçluğu eğitimimiz sona ermesine rağmen, ilk olarak 2020 Eylülünde elimi  tutan ve  hiç bırakmayan can eğitmenlerim Şebnem Deniz, Emrah Günaçar ve Sevgi Çınar'a,  her sorunumuza çözüm üreten İbrahim Türkeli'ye, teknik desteğini esirgemeyen Umut İçli'ye, güzel anlarımızı ölümsüzleştiren Pelin Büyük'e, kısaca  tüm Canım Kendim ekibine çok çok  teşekkür  ediyorum😊😊
Şükürler olsun🙏🙏

Ben Nefesten sonra daha sakinim. (Daha önce anti depresan ilacı almama rağmen çok çabuk sinirleniyordum) Şimdi duygusal ve kontrolsüz davranışlarım oldukca azaldı. Artık mantık daha ağır basıyor Ayşe’de (eşim) bunu tasdikliyor. Yani Nefes benim hayatımda olumlu etki yarattı. Kısaca Nefes bana iyi geldi. Nefes'e geldiğim için mutluyum. (Ayşe de mutlu :) Ayrıca enerjim çok daha fazla. Hastalığımın tipik etkisi olan yapılacak işlere başlama enerjim (start enerjisi) çok çok daha iyi 2-3 senedir yapmak istediğim ama bir türlü başlayamadığım şeyleri sıraya koyup başladım.

Yol'a çıkmadan önce kendimi bulma konusunda cok zorlanıyordum. Hayatımın her alanın da tıkanıyor, çıkış yolu bulamıyordum. Canım hocalarım ile yaptığımız seanslar ve dersler sonucun da "kendim olabilmemin" önemini ve buna cesaret göstererek yasamaya başlamayı öğrendim. Korkunun illüzyon olduğunu, ona tutunarak yaşamanın beni nasil durdurduğunu fark ettim. Herkesin yolu, YOL'dan geçmeli. Kendimize vereceğimiz en özel hediye.

Mark Twain der ki: Hayatınızda iki önemli gün vardır; ilki doğdunuz gün ikincisi neden doğduğunuzu keşfettiğiniz gün! İlkinde nefes alırsınız ikincisinde yaşamaya başlarsınız... Evet “Yol” her ne kadar anlatılmaz yaşanır olsada yukarıdaki gibi nefesle birlikte yaşamaya başlıyorsunuz teşekkürler “Canım Kendim” ekibi 💐

Canım Kendim ekibiyle çok zor bir dönemimde tanıştım. Hem maddi hem manevi olarak çok sıkıntıdaydım. Hem hayatı hem kendimi çok sorguluyordum. Bir çıkış kapısı bulmak duyduğum her eğitime,her programa katılmaya çalışıyordum. Onlarla tanışana kadar. Önce Mucizeler Kursu sonra Yol'a katıldım. Ve  "Evet" aradığım buydu... Şimdi çok daha dinginim. Hayata ve kendime bakış açım değişti. Artık kendimi olduğum gibi, tüm eksiklerimle,kabul ediyorum ve "Nefes Aldığımı", "Yaşadığımı" hissediyorum...

Kamp boyunca yaşadığım deneyimler, kendimle yüzleşmeler ve seminerler, kendime, olaylara ve insanlara bakış açımı sorgulamamı derinleştirdi. Kamptan sonra karşılaştığım insanlar daha teslimiyette, kabulde insanlar. Algıda seçicilik midir bilmiyorum ama hiç bir şey değişmedi ama her şey değişti hayatımda. İçim bi kıpır kıpır sanki 10 yaş gençleşmişim gibi. Enerjik hissediyorum kendimi.sanki o dört gün önce dünyanın yükünü omuzlarımda hisseden ben değilmişim gibi. Geceleri çok sık uyanırken artık sabah uyanıyorum uykumu almış ve dinlenmiş olarak. Kafamda bir şeyleri çözmüş olmanın hafifliği ile kendime daha iyi davranıyorum artık. Kamptan önce attığım adım beni nefes kampına getirdi. Canım Kendim bana yolu gösterdiği için hepinize şükrediyorum.

Bir söz var. ”Kaybolmadan bulamazsın kendini” son 2 yılda kaybolduğumu hissettim ve bir Yol bulmalıyım dediğim yerde Yol’u gördüm. Yol’da insanların saf özleri ile buluştuğunu gözlerinde, sözlerinde görüp hissedince bir adım attım ve kendimi Yol’ da buldum. Muhteşem dört günde Nefesi ve Gerçeği iliklerime kadar hissettim, farkli insanlarin aynı yüzleşmeleri yaşamasına eşlik ettim ve kendimi buldum kendimce… Hep bildiğimiz ancak yaşarken unuttuğumuz bir çok şeyi hatırlatan samimi, fedakar, ilham verici bir ekip var Yol’da bu yüzden iyi ki deneyimledim; Her şey için sonsuz teşekkürler, herkesin Yol’ u açık olsun…

Ben nefes koçu olmaya karar verdikten sonra buldum Canım Kendim ekibini ve sonrasında kampa katılman gerekiyor önce kendi nefesin dediler pek anlayamadım ilk başta. Şuanda diyebilirim ki kendime yaptığım en güzel şeylerden biri Yol kampına katılmak olmuş. Orda hayata bakış açım değişmeye başladı ve Nefes koçluğu programıyla birlikte tamamen hayata bakış açım değişti. 2. Modül den sonra şu cümleyi kurduğumu ve sonrasında benimle olan o cümle 'kalbimde kelebekler uçuşuyor' :)))  Hayallerimin ötesinde bir ekiple yürüdüğüm için sonsuz kere iyiki 🙏 ve hayallerimin ötesinde yaşattıkları deneyimler için sonsuz teşekkür ederim ck ekibi ❣️ Nefes aşkı başkaymış ve bize bunu öyle güzel geçirdiler ki kelimeler tarifsiz kalır. Eğitimler boyunca bu zamana kadar ki bilgi, deneyim ve tecrübelerini bize aktarmak için büyük emek verdiler. İyiki canım kendim ekibi 🙏 öyle çok seviyorum ki! Nefes koçu arkadaşlarım ve Emrah, Şebnem, Sevgi bizi sımsıkı sarıp sarmaladığınız için teşekkür ederim ve İbrahim, Umut ve Pelin hepinizi seviyorum Yol uzun ve sizinle yürümek nasıl keyifli anlatamam. Çok sevgiler.

Kamptan sonra nasılsın derseniz daha iyiyim derim çünkü nasıl olacağımızı biz seçiyoruz :) Özellikle kamp dönüşünün hemen sonrasındaki o enerjim çok yerindeydi ama tabi enerjiyi her gün aynı seviyelerde tutmak zor bazen modumun düşük olduğu, beni kızdıran durumlarla da karşılaştım ama hep bi durup düşünme fırsatı verdim kendime bu bile başlangıç için güzel bir adım bence. Ama şu anki amacım yeniden o kamp dönüşündeki enerjiyi yakalamak ve bunun için de nefesi hiç bırakmamak. Bunun için gerekli rehberlere ve yol arkadaşlarına sahip oldum en azından 🙏🙏

Bir yol kampının ardından bende kalanlar: Çesmeköy'ün kuş sesleri içinde yemyeşil atmosferinde tüm Canım Kendim ekibinin, candan ilgisi, sıcacık gülüşleri. Koçlarımızın bitmeyen enerjisi. Sadece sözlerde değil gözlerine de yansıyan "yalnız değilsin" ifadesi. Ama en önemlisi, kendimle kurduğum içsel bağ, içsel diyalog ve sorularımın cevabının kendimde olmasını farketmek. Teşekkür ederim yol arkadaşlarım, teşekkür ederim Canım Kendim.

Sevgili Canım Kendim ekibi, dört günlük kamptan döndükten sonra öyle çok mutlu ve huzurlu hissediyorum ki etrafımdaki insanlar bile fark edip şaşırıyorlar. Kafamın içinde huzur verici bir sessizlik var. Deneyimlediğim duygular ve kazandığım dostluklar sayesinde yalnız olmadığımı aslında boşuna kendime var olmayan düşünceler ile zarar verdiğimi daha da iyi anladım. Bu hissin hiç geçmemesi için bize vermiş olduğunuz takım çantasını sonuna kadar kullanacağım. Her bir katılımcı arkadaşımı ve Canım Kendim ekibini sarıp sarmalayasım var. Kamptan sonra da ihtiyaç duyduğumuzda koçlarımızdan her zaman destek alabileceğimizi bize çok güzel yansıttılar. Bana YOL gösterdiğiniz ve hayatıma yeni bir anlam kattığınız için çok teşekkür ederim. Sizi seviyorum.