Ne görmen lazımlar. Hastalandın bilincinle çalışlar. Dön kendine baklar. Her şey içerdeler. Bizi o içerden daha da kopardı. Kopardıkça uzaklaştığımız her şeyi, her geçen gün artan kitaplar, eğitimler aramaya devam ettik. Yani kişisel gelişim adına, kişisel gerilime hizmet ettik. Yorulduk, tükendik.

Kır zincirlerini, kır kişisel gelişimini. Çıkaramadığımız maskeler ile gerçeklerini taktık her gün hatırlayalım diye. Tek başına gelişemezsin. Tek başına kaybolamaz, tek başına bulmazsın.

Binlerce kişi ile kitli kaldığın karanlık odadan, kapı deliğinden gördüğün ışığa gitmenin yolu el elle tutuşmak. Işığı görmüş, görmemiş. Odadaki herkesle. Sen gördüğün o ışığa tek başına yürümeğe kalktığında, tek başına yürümeye başlayanlar ve oturanlarla birlikte ezilirsin.

Elimi tut benim. Hastalanınca neye öfkelendin de ateşin çıktı yerine, bir çorba kaynat bana. Sıcacık elinden, sıcacık çorbanı içtiğimde, ısınan içim bilecek öfkesini. İzin ver.Hastalanırsan bilincine bakları, nasıl nefes koçusun, nasıl yoga yapıyorsun, daha kendin olmamışları bırak, sarıl bana. İnsanım ben. Sarıl ve hatırlat. Bilinç tek olan yerden hatırlat sarılarak. Sana söylemek istediklerimi söylerken bırak dön kendine bakları. Sende görüyorsam bende var tamam biliyoruz bunu. Dinle sadece beni, gözlerime bakarak ve benim o gözlerde kendimi görmeme izin ver. O zaman döneceğim kendime, kendimce.

Ezberledik her şey içerde. Beni ötekileştirme. Beni koyduğun, indirdiğin, kaldırdığın yerleri, şöylesin, böylesinleri bırak. Her halimi kabul edip, içimi deneyimlemem için şefkatini ver bana. Sakinlikle, dinginlikle.

İnsanız. Şaşarız, beşeriz. Deneyimleyelim her halimizi. Açıklıkla, samimiyetle, cesurca ve şefkatle. Kişisel gerilime savruldum, yaptım ben bu kelimelerin çoğunu. Yaparak, yapmayarak o deneyime izin verdiğimiz yerden tuttuk mu birbirimizin elini bulunuyor bir YOL’u. Daha çok elimi tut, daha çok tutalım ellerimizi. Yaşamaya izin verdiğimiz her duygudan.

Fiziksel maskeler ile tüm maskelerimizi attığımız, samimiyetle, sevgiyle daha çok ellerimizi tuttuğumuz yeni çağ istiyorum ben HAVA’dan.

Son söz yorumlarda Mevlana’dan. Öpüverdim burdan❤️

“Bütün verdiğim sözleri bir kenara koymanın zamanı geldi,
Bütün zincirlerimi koparmamın.
Bütün nasihatları terketmenin
Bütün cennetleri lime lime söküp atmanın zamanı geldi.
Sevgi beni beklerken;
ben daha ne kadar bu dünyadaki şeyler için yalvar yakar pazarlıklarla geçirebilirim günlerimi ?
Daha ne kadar zaman harcamam lazım nasıl olduğumun ve ne olduğumun ötesine geçebilmem için ?.
Bütün zincirlerimi koparmanın zamanı geldi...”